Ананың емес жалынның құшты құшағы
Білмеймін тіпті, озбырлық кімге таныттық, Қараңғы түнде өрт кетті үйді жарық қып. Қас-қағым сәтте өтіп те кетер білдірмей, Жалған тіршілік осындай екен жарықтық. Қиналып барам, қиналдым әке, қайдасың, Тағдырға көнем маңдайға жазып қойғасын. Бес құлыныңның құлқынын ойлап қам жеген, Сендерді халық кінәлі емес...