Кітаптың да кітабы бар...

Осы күндері кітап оқитын адам жоқ деп шулаймыз. Кейде онымыз бекер ме деген ойда қаламын. Өзіне әп дегеннен-ақ тартып алатын, тақырыбы оқуға сұранып тұрған, өзіндік мәні бар кітап болса неге оқымасқа?! Жастарды кітап оқымайды деп кінәлаймыз. Олар іздегендерін кітаптан емес, ғаламтордан табатын болса қайтсін?! Нәтижесінде телефонға шұқшиып, өсек-аяңға құлағы түрік жүретін жастар өсіп келеді. Олар түгілі, жасы 70-тің желкесіне мінген біздің өзіміз бұрынғы жазушылардың романдарын қайталап оқып, одан қалса теледидарға шұқшиып, жаңалық көреміз. Өйткені өркениетті елдің идеологиясына үн қосып, тәрбиенің таптырмас құралына осы көгілдір көк жәшіктер айналып отыр.

Жақында қолыма Ерғали Абдуллаевтың «Ағаш қазан астындағы от» деген кітабы тиді. Алғашқы бетін оқығаннан бастап оқи бердім. Біресе күлдім, біресе ызаланып, түрлі күйге еніп жүріп-ақ кітапты қалай аяқтағанымды білмей қалдым. Бір айта кетерлігі, «Адамдар неге бұлай болып кетті?» деген сұрақ мида қалды. Айтайын деген ойлары моншақтай десе моншақтай тізіліп тұр. Өзім кейде дым таппағанда «Пайғамбарымыздың (с.ғ.с)  1001 хадисін» қайталап оқи беретінмін. Соның ішінде 657-хадисінде: «Сөзді қысқа сөйлеуге тапсырамын, себебі қысқа сөйлеу жақсы» деген. Мына кітаптағы қысқа да нұсқа әңгімелердің әрқайсысы бір кітапқа жүк боларлық дүниелер. Бұл еңбекті оқыған адамның жасы немесе кәрісі болсын, айтылар ой төңірегіне бей-жай қарай алмайтын болар. Өз өмірін ой таразысынан өткізіп, осы менің ісім дұрыс па, әлде бұрыс па деп ойланып қалуы да бек мүмкін.

Шыны керек, қазіргі қоғамда жемқорлық деген пәле белең алып тұр. Оны ешкім жоққа шығара алмасы анық. Ал осы бір кеселді дүние жүрген жерде адамда қандай қасиет қалуы мүмкін?! Міне, осындай қоғамға жат кеселдерді өз ойымен ашық кескілеп, тың дүние, туындылар әкелетін ақын-жазушылар қатары көбейсе, олардың туындылары қазіргі жастарды тәрбиелеуде таптырмас идеологиялық құралға айналар еді. Оқырманға керегі де осындай дүниелер деп ойлаймын.

Әмірбек Серекеев,

ардагер ұстаз

Арал қаласы