Патриотизм партадан басталады
Адам баласы Ана деген ардақты есімге атүсті қарамайтыны әу бастан белгілі. Сонау ықылым заманнан қалыптасқан анаға деген махаббат қаншама ұрпақ, қаншама ғасыр алмасса да әлі күнге адамзат санасынан жойылған емес. Сол аналарымыз баласын қалай алақанында әлдилесе, Жер-Ана да өзін мекендеген барлық тіршілік атаулыға бар байлығын тосып, жылылығын және де аяған емес. Міне, біз адамзат баласы анамыздай болған аяулы жердің қазына-байлығын тиімді пайдаланып, мейлінше мейірімділікпен қарай білуіміз керек. Осы бір ұғымның астарында туған жерге деген шексіз махаббаттың көрінісі жатқандай сезіледі маған. Сондықтан, өзіміз мекендеген жердің тазалығы мен экологиялық жағдайына аса мән бергеніміз жөн деп ойлаймын. Біз онсыз да теңізінен айырылып, шұрайлы жері шөлге айналған аймақта отырмыз. Осы ретте, туған табиғатты аялай білу аса маңызды. Бұл жөнінде Елбасымыз «Болашаққа бағдар: рухани жаңғыру» атты мақаласында:
-Қанымызға сіңген көптеген дағдылар мен таптаурын болған қасаң қағидаларды өзгертпейінше, біздің толыққанды жаңғыруымыз мүмкін емес. Төл тарихымызға, бабаларымыздың өмір салтына бір сәт үңіліп көрсек, шынайы прагматизмнің талай жарқын үлгілерін табуға болады. Халқымыз ғасырлар бойы туған жердің табиғатын көздің қарашығындай сақтап, оның байлығын үнемді, әрі орынды жұмсайтын теңдесі жоқ экологиялық өмір салтын ұстанып келді. Тек өткен ғасырдың ортасында, небәрі бірнеше жыл ішінде миллиондаған гектар даламыз аяусыз жыртылды. Ықылым замандардан бері ұрпақтан-ұрпаққа жалғасып келген ұлттық прагматизм санаулы жылда адам танымастай өзгеріп, ас та төк ысырапшылдыққа ұласты. Соның кесірінен, Жер-Ана жаратылғаннан бері шөбінің басы тұлпарлардың тұяғымен ғана тапталған даланың барлық құнары құрдымға кетті,-деген еді.
Байқап қарасақ, асты мен үсті байлыққа толы туған жеріміздің қадірін жете бағалай алмай жүргендейміз. Қалай десек те, табиғатымыздың таза, көзге түсер қоғамдық орындардың келісті болғанын қалаймыз біздер. Себебі, туған жер, Отан біздің әркез анамыз болып қала бермек. Ал, сол ананы құрметтеп, қастерлеу бізге парыз.
-Қанымызға сіңген көптеген дағдылар мен таптаурын болған қасаң қағидаларды өзгертпейінше, біздің толыққанды жаңғыруымыз мүмкін емес. Төл тарихымызға, бабаларымыздың өмір салтына бір сәт үңіліп көрсек, шынайы прагматизмнің талай жарқын үлгілерін табуға болады. Халқымыз ғасырлар бойы туған жердің табиғатын көздің қарашығындай сақтап, оның байлығын үнемді, әрі орынды жұмсайтын теңдесі жоқ экологиялық өмір салтын ұстанып келді. Тек өткен ғасырдың ортасында, небәрі бірнеше жыл ішінде миллиондаған гектар даламыз аяусыз жыртылды. Ықылым замандардан бері ұрпақтан-ұрпаққа жалғасып келген ұлттық прагматизм санаулы жылда адам танымастай өзгеріп, ас та төк ысырапшылдыққа ұласты. Соның кесірінен, Жер-Ана жаратылғаннан бері шөбінің басы тұлпарлардың тұяғымен ғана тапталған даланың барлық құнары құрдымға кетті,-деген еді.
Байқап қарасақ, асты мен үсті байлыққа толы туған жеріміздің қадірін жете бағалай алмай жүргендейміз. Қалай десек те, табиғатымыздың таза, көзге түсер қоғамдық орындардың келісті болғанын қалаймыз біздер. Себебі, туған жер, Отан біздің әркез анамыз болып қала бермек. Ал, сол ананы құрметтеп, қастерлеу бізге парыз.
Гүлсім Ильясова,
кешкі мектеп мұғалімі.
кешкі мектеп мұғалімі.