Атадан балаға қалған талда қайыр бар ма?

Көптеген қазақ мақал-мәтелдеріне зер салсақ, терең мағыналы, өмірлік тәжірибе жинақталған даналық сөздер екенін аңғарамыз. Соның бірі – "Атадан мал алғанша тал қалсын". Бұл сөздің түп-төркініне үңілсек, бізге үлкен философиялық ой салады.

Ертеден қазақ халқы табиғатпен үйлесімді өмір сүріп, қоршаған ортаны аялаған. Ағаш отырғызу, оны күтіп-баптау – болашақ ұрпаққа жасалған үлкен аманат деп санаған. Тал, ағаш отырғызу арқылы ата-бабамыз табиғатқа деген құрметін, оның болашағын ойлағанын көрсеткен. Мал, дүние-мүлік уақытша құндылық болса, тал, ағаш – мәңгілік, ұрпақтан-ұрпаққа жететін байлық.

Бірақ бүгінгі ұрпақ бұл мақалдың мәнін қаншалықты түсінеді? Біз технология дамыған заманда өмір сүріп жатырмыз. Жастардың көпшілігі интернет пен әлеуметтік желілерге тәуелді. Олардың табиғатпен байланысы азайып барады. Сол себепті, "Атадан мал алғанша тал қалсын" деген мақалдың мағынасын толық түсінбеуі мүмкін. Бүгінгі күннің басты сауалы: ата-бабамыз қалдырған мұраны сақтай аламыз ба?

Әрине, қоғамда экологиялық мәселелер көтеріліп, табиғатты қорғау мақсатында түрлі акциялар мен шаралар ұйымдастырылып жатыр. Бірақ бұл жеткілікті ме? Әр отбасы өзінен бастап, балаларға табиғатқа деген махаббат пен құрметті сіңіре ала ма? "Атадан мал алғанша тал қалсын" деген мақалдың мағынасы мен өзегі толық сақталып қалу үшін әрбір азамат өз үлесін қосуы тиіс.

Қазақтың әрбір мақал-мәтелі бізге үлкен аманат. "Атадан мал алғанша тал қалсын" деген сөз де сол аманаттың бір бөлшегі. Біз бұл мақалдың мәнін ұмытпай, оны келер ұрпаққа жеткізуіміз қажет. Ол үшін әрбіріміз табиғатты аялау, ағаш отырғызу, экологиялық тәрбие беру мәселелеріне бейжай қарамауымыз керек. Сонда ғана атадан балаға қалған талда қайыр болады.

Айым Кемалова